ΖΕΪΜΠΕΚΙΚΟΣ = ΖΕΥ ΒΑΚΧΙΚΟΣ

 

Ο ΖΕΥ ΒΑΚΧΙΚΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΡΧΑΙΟΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΟΡΟΣ , ΠΟΥ ΧΟΡΕΥΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ !!!

 

 

 

 

“Με το Διόνυσο έχει σχέση και ο ζεϊμπέκικος χορός. Σχετίζεται με τους δυο θεούς, το Δία (Ζευς) και τον Διόνυσο.

 

Στο περιοδικό «Δαυλός» (τ. 197, Μάιος 1998)
 ο Γ. Λ. Παπακωνσταντίνου στο άρθρο του με τίτλο
 «Ο Ζεϊμπέκικος χορός – Ο Ζευ – Βακχικός των πανάρχαιων χρόνων»
 γράφει  μεταξύ των άλλων:
«Ο Ζεϊμπέκικος είναι πανελλήνιος χορός… Ανήκει στους αποκαλούμενους ρεμπέτικους ρυθμούς
 (ρεμπέτικος, παραφθορά της λέξης ρεμβαστικός – ρέμβω ρεμ βάζω…)….
Ο όρος ζεϊμπέκικος είναι απόλυτα εναρμονισμένος με τους χαρακτήρες .
 Οι χαρακτήρες αυτοί περικλείουν τον βακχικό του ρεμβαστού (ρεμπέτη) με το αυστηρό και ανδροπρεπές των κινήσεων του χορευτή…

 Η λέξη προέρχεται από συμπαράθεση των ονομάτων Ζευς και Βάκ­χος και την κατάληξη -ικός – Ζευ-βακχικός.
Το πρώτο συνθε­τικό υπαινίσσεται το αυστηρό, το επιβλητικό του πατέρα των θεών
 και το δεύτερο το διασκεδαστικό, το παυσίλυπο του θε­ού του οίνου…
Τα ρεμπέτικα τραγούδια κατά το σκέλος των στίχων σε πλήρη αρμονία με τη μουσική και το ρυθμό περιγρά­φουν τις καταστάσεις εκείνες που απαλύνονται, ανακουφί­ζονται ή  υπερνικώνται δια της ρέμβης*.

* ερωτική απογοήτευση, αχαριστία κοινωνική αδικία…»

Σημ. ζεϊμπέκης: ονομασία εξισλαμισθέντων Ελλήνων της Μ. Ασίας την εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (περιοχή Αϊδινίου). Άποικοι Θράκες, οι οποίοι διατήρησαν τα έθιμά τους , Οι ζεϊμπέκηδες ήταν στρατιώτες ή χωροφύ­λακες συνήθως.

Μετά το 1922 πρόσφυγες του Αϊδινίου έφεραν στην Ελλάδα και το ζεϊμπέκικο